Það virðist vera aukning á því að börn og unglingar kvarti yfir sálvefrænum einkennum. Á sama tíma fjölgar börnum í skiptri búsetu í vestrænum löndum. Markmið þessarar rannsóknar var að kanna sambandið á milli fyrirkomulags á búsetu í kjölfar skilnaðar (skipt búseta eða föst búseta hjá öðru foreldrinu) og hættu á sálvefrænum vandamálum hjá börnum, að teknu tilliti til hugsanlegra miðlunaráhrifa sambands foreldra og barns.
Viðfangsefni og aðferðir: Á grundvelli gagna úr rannsókn í Þýskalandi á fjölskyldugerðum, FAMOD-rannsókninni (þ. Familienmodelle in Deutschland) voru þrepaskipt línuleg aðhvarfsgreiningarlíkön og aðhvarfsgreiningar með SUR-aðferð (e. seemingly unrelated regression) metnar fyrir úrtak sem samanstóð af 473 börnum á aldrinum 7 til 14 ára, sem voru annaðhvort í fastri búsetu hjá öðru foreldrinu eða í skiptri búsetu.
Niðurstöður: Börn í skiptri búsetu greindu frá marktækt færri sálvefrænum vandamálum en börn í fastri búsetu hjá öðru foreldrinu. Enn fremur voru tengsl á milli skiptrar búsetu barns og betra sambands foreldra og barns. Þó voru tengslin eingöngu marktæk á milli sambandsins móðir-barn og sálvefrænna einkenna barna, og það hafði að hluta til miðlunaráhrif á tengslin á milli búsetufyrirkomulags og sálvefrænna einkenna barnanna. Engin samsvarandi tengsl fundust hvað varðar sambandið faðir-barn.
Niðurstaða: Hætta á sálvefrænum vanda dreifðist ójafnt á milli fjölskyldna eftir skilnað, þar sem börn í skiptri búsetu voru með færri sálvefræn vandamál en börn í fastri búsetu hjá öðru foreldrinu. Skýringin á þessari tengingu fólst að hluta til í gæðum sambandsins móðir-barn, þar af leiðandi virðast sambönd barna við aðra í fjölskyldunni vera mikilvægur þáttur sem þurfi að hafa í huga þegar stuðlað er að betri heilsu barna í búsetufyrirkomulagi eftir skilnað.
